Mystic Voices
Onder de noemer Mystic Voices brengt zangeres Wilma Paalman een betoverend concert. Wilma Paalman schildert klanken met haar stem, cello en accordeon, in genres uit alle windstreken. Ze roept sferen op die variëren van intiem en breekbaar tot opzwepend en explosief.
De intense en krachtige stem van zangeres Curra Suárez raakt de luisteraar direct in het hart. Aangrijpende flamenco zang, begeleid door het donker koper, tinkelende tar, percussie en het volstrekt eigen karakter van de composities zorgen voor een meeslepende, gelaagde en verrassende muzikale wereldreis.
Recensie in de Volkskrant van 18-02-2009
Wilma Paalman ‘Mystic Voices’. 15 februari, Theater De Lieve Vrouw, Amersfoort. Nog te zien in Leiden (28 feb.) en Den Haag (1 mrt). [5]
De Music World Series (MWS) is in de tien jaar van haar bestaan uitgegroeid tot een belangrijk laboratorium voor onderzoek naar muzikale integratie tussen verschillende culturen. Soms blijft het bij een boeiende ontmoeting, soms ontstaan er combinaties die na afloop van het project een eigen leven gaan leiden. Bij ‘Mystic Voices’, de voorstelling die Wilma Paalman (zang, cello en accordeon) met muzikanten uit Iran, Spanje, de V.S. en Nederland voor de MWS ontwikkelde, is de magie al in het eerste stuk voelbaar. Laag voor laag wordt de spanning opgebouwd: vanuit zacht kloppende percussie ontvouwt zich traag en ingetogen een ragfijn muzikaal brokaat vol verrassende klankkleurcombinaties. Paalmans indringende zang krijgt onverwacht meerstemmige bijval; twinkelend getokkel op een Perzische tar (langhalsluit) doorklieft golvende klankdraden uit klarinet en trombone.
Het geheel ademt een vanzelfsprekendheid die des te verrassend is als je bedenkt dat vooraf slechts tweemaal kon worden gerepeteerd en dat flamencozangeres Curra Suárez pas halverwege de tournee is ingestapt, ter vervanging van de Marokkaanse soefizanger Ali Bahia El Idrissi. Van al die beperkingen is niets te merken. Integendeel, de composities lijken tot in detail uitgewerkt en ingestudeerd en als na twee sets van elk ruim een uur om een toegift wordt gevraagd, is er nog repertoire genoeg voorhanden om twee nieuwe stukken uit de hoed te toveren.
Hoewel je ongemerkt de halve wereld rond reist, van oriëntaalse devotie via stampvoetende flamenco tot Caribische swing, staat het concept als een huis. Dat laatste is mede te danken aan het samengebrachte talent. Als Marcel Cuypers zijn klarinet laat jammeren – soms zelfs terwíjl hij gelijktijdig piano speelt – waan je je echt even op de Balkan.
Ton Maas