Funchi con Batjaw

Funchi is Antilliaanse maïspap, en batjaw is de Surinaamse variant van stokvis. Samen staan zij symbool voor een aanlokkelijke, swingende mix van Antilliaanse en Surinaamse muziek. In die muziek zijn de sporen zichtbaar van een koloniaal verleden. De steelpan, oorspronkelijk gebouwd uit oude olievaten, verraadt de langdurige aanwezigheid van oliemaatschappijen op de Nederlandse Antillen. De ontwikkeling van de Surinaamse muziek is mede beïnvloed door de aanwezigheid van de militaire kapellen aldaar.
Drie muzikale zwaargewichten uit de Antillen, die nog niet eerder samen op het podium stonden, zorgen met initiatiefnemer Steve Mariat en meesterdrummer Gregory Kranenburg voor een kruidig, spetterend geheel.

Na zijn studie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag richtte Steve een eigen band op genaamd ‘Branco & Steve’. Met deze formatie won hij twee jaar achtereen het Caribisch Popfestival in Paradiso, Amsterdam. De jury kende Steve beide jaren unaniem de eerste prijs toe voor beste compositie, tekst en zang. De afgelopen 5 jaar werkte hij achter de schermen als uitvoerend producent en componist voor de Portugese zangeres Mónica Triga.
Met zijn laatste CD Paramaribo bewijst Steve dat Surinaamse muziek veel verder gaat dan de bekende feestmuziek. In zijn composities en arrangementen hoor je een duidelijke Afro-Surinaamse basis maar het eindproduct is verrassend door de prachtige melodieën en persoonlijke invulling ervan.

Gregory Kranenburg verleende na zijn studie aan het Rotterdams Conservatorium, die hij jaren later afmaakte in Alkmaar, zijn krachten als slagwerker aan verschillende projecten in binnen en buitenland, waaronder Denise Jannah, Eddy Floyd, Fra Fra Sound, Brainpower en Nazaten. Gregory deed veel ervaring op tijdens tournees door Europa, West- en Zuid Afrika en Zuid-Amerika.

De bassist Reno Steba raakte door zijn leraar aan de Arubaanse Muziekacademie geïnteresseerd in jazzmuziek en improvisaties. In 1984 won hij de prestigieuze Motito y Rufo Wever Musician-of-the-year Award in Aruba en een jaar later de Motito y Rufo Wever Arranger-of-the-year Award. Hij vertrok naar Rotterdam en trad in heel Europa op in clubs en op festivals. Hij speelde in verschillende Latin – jazz – fusion groepen, zoals het Patrick Sedoc quartet, Ana Beck quartet, Batida, Jose Lopretti quintet en Izaline Calister Band.

Randal Corsen kreeg in 2004 de Edison Jazz Award voor zijn album Evolushon. Hij componeerde en arrangeerde o.a. muziek voor albums van Izaline Calister en Tania Kross, latin-jazz quintet Bye-ya en de percussionisten Gerardo Rosales en Martin Verdonk en componeerde en produceerde muziek voor de Antilliaanse film Zulaika. Hij trad op met jazzmusici als David Sánchez, Denise Jannah, Ronald Snijders, Roy Hargrove, Lucas van Merwijk en het Jazz Orkest van het Concertgebouw Amsterdam.

Russel 'Konkie' Halmeyer werd al vroeg gegrepen door de steelpan: 'This is it, for the rest of my life!' Op de Antillen speelde hij met sterren als Paquito d'Rivera en Monty Alexander.
Op zijn laatste cd Bari di Klabu speelt hij vooral eigen nummers met typisch Antilliaanse ritmes: wals, mazurka, dansa, tuma, tambu en seu. In 1993 won hij de KLM Jazz Award. Maakte furore op diverse Nederlandse en internationale fesivals. Hij maakte een grondige studie van de steelpan, en bespeelt inmiddels een instrument dat speciaal voor hem gebouwd is naar eigen ontwerp.

Met dank voor dit concert aan Fonds Podiumkunsten

Bezetting